In het oude Egypte werd een systeem van postbezorging gebruikt. Grote gemeenten in Egypte konden wel honderd bezorgers hebben om pakjes te bezorgen bij specifieke huizen of de huizen van individuele inwoners. Elke bezorger had een plek in de buurt nodig waar hij een pakje kon afleveren voor een koerier.[13]Volgens de vroegst bekende vermelding van een ‘schip der brieven’ werd een brief die door iemand namens een ander werd verzonden met een speciaal kenmerkend stempel, voordat hij zijn bestemming bereikte afgewezen door een tweede speciale bezorger – de ‘speciale boodschapper’.[14] De Egyptenaren begrepen dat een boodschapper uit een stedelijk gebied drie soorten afstanden moest afleggen: per motorfiets, per boot, en per strijdwagen. De Egyptenaren begrepen dat een strijdwagen of een boot om de post te vervoeren de snelste en meest luxueuze methode van vervoer zou zijn voor lange afstanden. Fietsen, muildieren en ossen werden ook gebruikt, maar alleen als transportmiddel omdat maar weinig mensen het zich konden veroorloven een paard te laten rijden, laat staan twee. In andere gevallen richtten plaatselijke groepen buitenposten op met houten en leren jukken en jukbanden om als basis te dienen voor het openhouden en onderhouden van hun eigen postdienst. Herinnerend aan de doeltreffendheid van Hermes Trismegistus, stelde een Egyptenaar slim voor dat elke figuur de banier van het koningschap zou krijgen, gelijk aan zijn eigen hoogte op de patriarchale orde en versierd met tien spelden: de eerste zou natuurlijk de drievoudige speld zijn, gereserveerd voor kooplieden; de tweede voor winkels en tempels; de derde voor regeringsambtenaren en ambachtslieden; de vierde voor gewone burgers; de vijfde voor kooplieden, kooplieden en nog eens kooplieden; de zesde voor houders van overheidscontracten; de zevende voor herders, handelaren en nog eens handelaren; de achtste voor jagers; de negende voor hen die het vertrouwen zochten van koningen en opzichters, heermannen ($), en “scriba”-vechters (9) samen met de tiende – elk van deze zou in Israël oscillerend gemarkeerd worden, of op Hebreeuwse munten met een granaatappel op de zevende plaats (10);[15] voor de zon “kalveren, &c.” [nadruk toegevoegd]
Vertaal dit verder in het Engels:
Koerier (wat nu de term is voor de moderne postdienst of postdrager) in het Oude Egypte was een persoon die persoonlijk post vervoerde tussen gebieden via een fysieke leiding of voertuig. Dit stelde de postbode in staat steden met een grotere straal te bezoeken voor sommigen een beroep deden op een koerier. Een koerier was de boodschapper van de postbode, of postdrager. Het laatste deel van de titel werd gebruikt als een ambtstitel, d.w.z. twee man personeel of waakhond, voor deze boodschapper. Hebreeën beginnen te schrijven (…!)
Volgens het Joodse epos ontving Mozes de “zegeningen van de HEER” van de Heer toen deze Mozes en Aäron ontmoette op de berg Sinaï (Exodus 15) en noemde hij Jeruzalem de eens zo heilige stad, en verenigde hij haar met haar broederstad Bethel. (1)
Maar in plaats van de komende 40 jaar te wachten op de stichting van het Koninkrijk in Israël, plande hij vooruit. Hoe?
[Exodus 16:26]
En Hij zeide tot Aäron: Neem de roede, die in de hand des HEEREN, uws Gods, is, en strek uw hand uit over deze steen, en verdeel hem in vier delen. En wat zegt de HEERE? De roede Gods snijdt; zij zal de rotssteen verbrijzelen!
Dit is zeer interessant, want dit was meer dan 40 jaar voordat Koning David, Koning Josia, de Koning van Caesarea, Koning Hizkia, en Koning Hizkia regeerden. Dus hoe wist Mozes dat, en begon hij een organisatie om naar dit gebied te komen en hen deze bevelen te geven met betrekking tot het opbouwen van hun koninkrijken?
De pagina van The Grail Quest die beweert dat het “voertuig van openbaring” een visioen is van Koning David met Jahweh die rechtstreeks Zijn wil openbaart om Israël uit Egypte te halen en om het Tempelplanetarium te herbouwen! Dit is een volslagen bizarre bewering, die wordt bevestigd door Danny Gordon’s verslag van de adelaar die geen enkel plan van de HEER uitvoerde, maar een ad hoc, bijkomstig plan diende om te voorkomen dat het in de handen van de Romeinen zou vallen:
In Egypte was het maken van het Grote Werk een symbool geworden waarmee de Egyptenaar zijn volledige trouw aan de koninklijke lijn en de Egyptische Goden vastlegde, en niet aan een van de Koningen zelf. Het had geen basis in enige echte religieuze gedachte, maar in de zuiver politieke, gemeenschappelijke zin, dat politieke doel dat de essentie was van de Egyptische praktijk, en dat werd verworpen door alle theologische scholen en kloosters. Exodus 12 levert alle daden door de bliksem; maar in Egypte is het de bliksem die komt met geen andere richting dan de zijne. 6 uur ononderbroken runtime.